Seyyidü'l-İstiğfar

Şeddad bin Evs -radıyallahu anh-dan rivayete göre
Nebiyy-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuşlardır:

"Yâ
Allah! Sen benim Rabbimsin. Senden başka ilâh yoktur. Beni sen yarattın ve ben
senin kulunum. Ve ben îman ve ubûdiyyetimde gücüm yettiği kadar senin ahd ü
misâkın üzereyim. Yâ Rabbi! Yapdıklarımın şerrinden sana sığınırım: Ve senin
bana in'âm ve ihsan etdiğin ni'-metleri ikrar ve i'tirâf ederim. Kendi kusur ve
günâhlarımı da ikrar ve i'tirâf ederim. Yâ Rabb! Sen beni afv ü mağfiret eyle.
Zîra senden başkası günâhları afv ü mağfiret edemez." (1)

Bir kimse bu
Seyyidü'l-istiğfâr'ı ihlâs ve yakîn i'ti-kadıyle gündüz okur da o günde akşam
olmadan evvel vefat ederse o kimse ehl-i cennettendir. Ve eğer bu duâyı yakîn
i'tikâdiyle gece okur da sabah olmazdan evvel vefat ederse yine ehl-i
cennettendir." Yani cennete ilk girecekler ile cehennemi görmeksizin ol kimse
cennete dâhil olur, demektir.

Bu duânın hulâsa-i meali: Ya Rabb, ben cürm
ü kusurlarımı i'tirâf eylerim, tevbe ve istiğfar ederim, ni'metlerinin şükründen
âcizim, beni afv ü mağfiret eyle, demektir.


(1) Buhârî Deavât, 1; Tirmizî, Deavât, 15; Neseî, İstiâze, 57; İbn Hanbel,
Müsned, 4/122.