Hamdele

Resûl-i
Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem-Efendimiz şöyle buyurmuşlardır:



"Meşru' işlere Allah'a hamd ile başlanmazsa hayır ve
bereketi kesilir." (1)



"Cenâb-ı Hakk'ın ni'metlerine hamd ü senâ, insanı
ni'metin zevalinden emîn kılar." (2)
"Allah'a hamdetmek şükrün başıdır.
Allah'a hamdetmeyen bir kul O'na şükür etmemiştir." (3)



"Cenâb-ı Hakk'ı senâ için elhamdülillah demek, yahud
Allah'a hamd etmek zikirlerin efdalidir." (4)



"Cenâb-ı Hakk'a en çok şükür edeniniz, insanlara
teşekkürde kusur etmeyeninizdir." (5)

"Allah'a hamd ile başlanmayan her
bir söz kesiktir. " (6)

"Sözlerin Allah'a en sevimlisi, kulun: demesidir."
(7)
"Hiç bir tarafı müstesnâ olmamak üzere bütün dünyâ ümmetten sâdece bir
adama verilse ve sonra bu kimse "Elhamdülillah" dese, muhakkak ki bu
"Elhamdülillah" bütün hepsinden daha kıymetli, daha efdal olurdu."
(8

"Her gün bir def'a"



derse cennetteki makamını görmedikçe ölmez, yahud ona
gösterilmedikçe ölmez." (9)



Kim Hamd ederim Allah'a ki, her şey O'nun azameti önünde
küçük kalmıştır. Hamdederim Allah'a ki her şey O'nun izzeti karşısında
zelîldir.Hamd ederim Allah'a ki her şey O'nun mülk ü saltanatına boyun eğmiştir.
Hamd ederim Allah'a ki, her şey O'nun kudretine teslîm olmuştur," derse ve bunu
ancak Allah'ın indindekini taleb ederek söylerse Allah ona milyon hasene yazar,
derecesini bin kat yüceltir, kıyamet gününe kadar ona istiğfar etmeleri için
yetmiş bin melek vazifelendirir." (10)

"Ibrâhîm -aleyhisselâm- Rabbıne
suâl edip: Ey Rab-bim, sana hamdedenin mükâfatı nedir? Allah Teâlâ Cevaben
buyurdu ki: Hamd, şükrün anahtarıdır, şükür onunla beraber Rabbü'l-âlemînin
Arşına yükselir." İb-râhîm tekrar suâl edip: Ey Rabbim! Seni tesbîh edenin
mükâfatı nedir? Allah Teâlâ Cevaben: "Tesbîhin aslının ne demek olduğunu
âlemlerin Rabbi Allah bilir." (11)



(1) İbn Mâce, Nikâh, 19; Ebû Dâvûd, Edeb, 18.
(2)
Râmûzü'l-ehâdis.
(3) a.e.
(4) İbn Mâce, Edeb, 55.
(5) Ebû Dâvud, Edeb,
II; Tirmizî, Birr, 35; İbn Hanbel,
(6) Ebû Dâvud Edeb, 18.
(7) Buharî,
Tevhîd, 58; Müslim, Salât, 220; Ebû Dâvud, Edeb, 101, Tirmizî, Mevakît 79.
(8
Râmûzü'l-ehâdis.
(9) el-Câmiu's-Sağir.
(10)a.e.
(11)a.e.