Ömer b. Ebî Seleme (r.a.) anlatıyor: Ben Rasulüllah'ın (s.a.v.) eğitim
ve gözetimi altında henüz bir çocuktum. Elim yemek kabının içinde
dolaşıyordu. Bunun üzerine bana: 'Ey çocuk! Besmele çek, sağ elinle
ve önünden yel" buyurdu. Artık ondan sonra hep öyle yedim. (480)
Enes (r.a.) anlatıyor:
Ümmü Süleym, içinde hurma bulunan bir sepeti benimle Rasulüllah'a
(s.a.v.) gönderdi. Ama ben O'nu bulamadım. O; az önce kendisini davet
ederek bir yemek yapan azatlı kölesine/dostuna gitmişti. Ben de hemen
O'na gittim. Vardığımda o yemek yiyordu. Birlikte yemem için beni davet
etti. Ev sahibi etli ve kabaklı bir tirit yapmıştı. Gördüm ki Rasülüllah (s.a.v.)
kabaktan hoşlanıyor. Ben de kabağı toplayıp O'na yaklaştırmaya başladım.
Yemeği yiyince Rasulüllah (s.a.v.) evine döndü. Ben hurma sepetini
önüne koydum.
- Rasulüllah (s.a.v.) yemeye ve bölüştürmeye başladı. Nihayet sepetteki
hurmayı öylece bitirdi. (481)
Yemek yerken yanımıza bir çocuk gelse ne yapmamız gerekir?
İshak b. Yahya b. Talha anlatıyor:
İsâ b. Talha ile beraber mescidde idim. Derken Sâib b. Yezid içeri girdi,
beni yanına çağırarak:
- Şu yaşlı adama git ve ona: "Amcam İbn Talha sana Rasulüllah'ı (s.a.v.)
görüp görmediğini soruyor" de!
Ben de gittim ve:
- Rasulüllah'ı (e.a.v.) gördün mü? dedim.
Bunun üzerine o şu cevabı verdi:
- Evet, Rasülüllah'ı (s.a.v.) gördüm, ben ve yanımdaki çocuklarla birlikte
ona gitmiştik ve onu bir sepet içindeki hurmadan yerken bulmuştuk.
Yanında bazı sahabiler de vardı. Bize de avuç avuç hurma verdi ve
başlarımızı sıvazladı. (482)
İmam Gazzâli, çocuğun öğrenmesi ve uygulaması gereken yemek
adabının önemine dikkat çekmiştir. Burada biz onları maddeler halinde
sıralamak istiyoruz:
1-Yemeği sağ eliyle yer ve besmele çeker,
2- Önünden yer,
3- Başkasından önce yemeğe davranmaz,
4- Yemeğe ve yemek yiyenlere gözünü dikerek bakmaz,
5- Yerken acele etmez,
6- Yemeği iyice çiğner,
7- Lokmaları peşpeşe yutmaz,
8- Yemeği elbisesine ve ellerine bulaştırmaz,
9- Katığı şart ve mecburi görmemesi için, bazan sade ve katıksız
ekmeğe alıştırılır,
10- Çocuğun yanında, çok yemek yiyenler hayvanlara benzetilerek
oburluğun çirkin olduğu anlatılır ve az yemek yiyen terbiyeli çocuklar
övülür. Yemeğin üstün bir nimet olduğu ama onun problem yapılmaması
çocuğa telkin edilir.
11- Kuru ve katı yiyeceğe razı olmak.
ve gözetimi altında henüz bir çocuktum. Elim yemek kabının içinde
dolaşıyordu. Bunun üzerine bana: 'Ey çocuk! Besmele çek, sağ elinle
ve önünden yel" buyurdu. Artık ondan sonra hep öyle yedim. (480)
Enes (r.a.) anlatıyor:
Ümmü Süleym, içinde hurma bulunan bir sepeti benimle Rasulüllah'a
(s.a.v.) gönderdi. Ama ben O'nu bulamadım. O; az önce kendisini davet
ederek bir yemek yapan azatlı kölesine/dostuna gitmişti. Ben de hemen
O'na gittim. Vardığımda o yemek yiyordu. Birlikte yemem için beni davet
etti. Ev sahibi etli ve kabaklı bir tirit yapmıştı. Gördüm ki Rasülüllah (s.a.v.)
kabaktan hoşlanıyor. Ben de kabağı toplayıp O'na yaklaştırmaya başladım.
Yemeği yiyince Rasulüllah (s.a.v.) evine döndü. Ben hurma sepetini
önüne koydum.
- Rasulüllah (s.a.v.) yemeye ve bölüştürmeye başladı. Nihayet sepetteki
hurmayı öylece bitirdi. (481)
Yemek yerken yanımıza bir çocuk gelse ne yapmamız gerekir?
İshak b. Yahya b. Talha anlatıyor:
İsâ b. Talha ile beraber mescidde idim. Derken Sâib b. Yezid içeri girdi,
beni yanına çağırarak:
- Şu yaşlı adama git ve ona: "Amcam İbn Talha sana Rasulüllah'ı (s.a.v.)
görüp görmediğini soruyor" de!
Ben de gittim ve:
- Rasulüllah'ı (e.a.v.) gördün mü? dedim.
Bunun üzerine o şu cevabı verdi:
- Evet, Rasülüllah'ı (s.a.v.) gördüm, ben ve yanımdaki çocuklarla birlikte
ona gitmiştik ve onu bir sepet içindeki hurmadan yerken bulmuştuk.
Yanında bazı sahabiler de vardı. Bize de avuç avuç hurma verdi ve
başlarımızı sıvazladı. (482)
İmam Gazzâli, çocuğun öğrenmesi ve uygulaması gereken yemek
adabının önemine dikkat çekmiştir. Burada biz onları maddeler halinde
sıralamak istiyoruz:
1-Yemeği sağ eliyle yer ve besmele çeker,
2- Önünden yer,
3- Başkasından önce yemeğe davranmaz,
4- Yemeğe ve yemek yiyenlere gözünü dikerek bakmaz,
5- Yerken acele etmez,
6- Yemeği iyice çiğner,
7- Lokmaları peşpeşe yutmaz,
8- Yemeği elbisesine ve ellerine bulaştırmaz,
9- Katığı şart ve mecburi görmemesi için, bazan sade ve katıksız
ekmeğe alıştırılır,
10- Çocuğun yanında, çok yemek yiyenler hayvanlara benzetilerek
oburluğun çirkin olduğu anlatılır ve az yemek yiyen terbiyeli çocuklar
övülür. Yemeğin üstün bir nimet olduğu ama onun problem yapılmaması
çocuğa telkin edilir.
11- Kuru ve katı yiyeceğe razı olmak.
